Felix Delandre

Η εικαστική προσπέλαση ενός χώρου όπως είναι το δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, μοιραία, εστιάζεται στην εγγενή ένταση ανάμεσα στο δημόσιο και ιδιωτικό χαρακτήρα, που από τη φύση του προϋποθέτει. Δύο στοιχεία, που ενυπάρχουν αναπόφευκτα σε κάθε δραστηριότητα της ανθρώπινης ύπαρξης: όπως ακριβώς η γλώσσα, ως λόγος εκφοράς κι ως έκφραση, τόσο των μύχιων συναισθημάτων του ατομικού υποκειμένου, όσο και των οικουμενικών συμβόλων της κοινωνίας. Τούτη η γλώσσα, ως λέξη κι ως πρόταση ενδιαθέτει και μία πρακτική υπόσταση, δονείται

από μία επιτελεστικού χαρακτήρα πρόθεση. Άλλωστε, τόσο στη δημόσια, όσο και στην ιδιωτική τους έκφραση, το ανθρώπινο συναίσθημα κι ο λόγος, πάλλονται από την ίδια δυναμική, από την ίδια αναφορικότητα στα νοητικά και τα βιολογικά γεγονότα της ζωής, στης οποίας τα κατηγορήματα και τις κατηγορίες ζούνε κι αποφαίνονται. Ο Felix Delandre, με τα έργα του πασχίζει, μέσα σε περιορισμένη διάσταση να αντιμετωπίσει με τρόπο επινοητικό την εμπλοκή των δύο χώρων σ’ ένα ενιαίο διάστημα, ανάγοντάς το σ’ ένα προσωπικό και ταυτόχρονα αλληλοεπιδρόν, σύστημα από έργα που απαιτούν ως γλωσσικό σύστημα μία διαπιστωτική κι ακολούθως επιτελεστική στάση προκειμένου να θεμελιωθεί μία περιγραφική, αλλά ενεργητική συνάμα, αντίληψη των ιδιαιτεροτήτων του χώρου. Επιμέλεια Γιώργης – Βύρων Δάβος