ROOMS2021
Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης
22 Ιανουαρίου – 5 Μαρτίου 2021
***********************
Η Αίθουσα Τέχνης Καππάτος, σε συνεργασία με την Πολιτιστική Εταιρεία Πάνθεον, διοργανώνει, επιμελείται και παρουσιάζει την ετήσια Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης “ROOMS2021” στην Aίθουσα Tέχνης Καππάτος, Αθηνάς 12, Μοναστηράκι, Αθήνα.
Η έκθεση θα ξεκινήσει 22 Ιανουαρίου 2021 και θα διαρκέσει έως 5 Μαρτίου 2021.
Σε μια από τις πλέον δημοφιλείς και ιστορικές Εκθέσεις Σύγχρονης Τέχνης που ξεκίνησε πριν 23 χρόνια, 6 Επιμελητές Εκθέσεων, Ιστορικοί & Θεωρητικοί της Τέχνης, επιλέγουν από έναν πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη και τους παρουσιάζουν στην Aίθουσα Tέχνης Καππάτος. Συμμετέχουν 7 καλλιτέχνες με εικαστικές, ηχητικές, φωτογραφικές εγκαταστάσεις, ζωγραφικά έργα, γλυπτά, projects. Οι καλλιτέχνες παρουσιάζονται σε ξεχωριστά δωμάτια της γκαλερί και το περιβάλλον του δωματίου μεταμορφώνεται σε ένα προσωπικό χώρο του καλλιτέχνη. Δίνεται έτσι η δυνατότητα να αναδειχθούν και να καταγραφούν οι σύγχρονες τάσεις και προτάσεις στον εικαστικό χώρο και να δημιουργηθεί ένας ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος. Σήμερα στην Έκθεση ROOMS2021, έχουμε ξανά την ευκαιρία να ανακαλύψουμε και να κατανοήσουμε τη σκέψη και το δημιουργικό έργο των καλλιτεχνών και θεωρητικών τέχνης, να προβάλλουμε το σημαντικό και ουσιώδες και να διευρύνουμε τα όρια της εμβέλειας και υποδοχής της Σύγχρονης Τέχνης.
Η πρώτη παρουσίαση της Έκθεσης 4ROOMS έγινε το 1999, στον χώρο της γκαλερί στην οδό Αγίας Ειρήνης, όπου τα 4 δωμάτια της γκαλερί καθόρισαν και τον αριθμό των συμμετοχών. Στη συνέχεια, λόγω του ενδιαφέροντος για περισσότερες συμμετοχές, αναζητήσαμε χώρο για να παρουσιάσουμε μεγαλύτερο αριθμό προτάσεων. Η επιλογή ενός ξενοδοχείου για τη παρουσίαση αυτής της έκθεσης, ταυτόχρονα με το ζητούμενο για περισσότερες συμμετοχές, ήταν συνάρτηση της επιλογής για αυτόνομες παρουσιάσεις καλλιτεχνών στον ίδιο χώρο αλλά και της ανάγκης το σύγχρονο έργο τέχνης να διεκδικήσει και να καταλάβει τον δικό του προσωπικό, ιδιωτικό και ταυτόχρονα δημόσιο χώρο, σε πλήρη αντιστοιχία και αρμονία με τον χαρακτήρα και το νόημα του σήμερα.
Σε όλη την διάρκεια αυτών των εκθέσεων, αυτή η προσπάθειά μας έχει δείξει και την αντοχή της αλλά και την αναγκαιότητα και χρησιμότητά της ως ένας τόπος συνάντησης και επικοινωνίας, μια πλατφόρμα διαλόγου και ανάδειξης προβληματισμών. Ένας χώρος δικός μας, έρευνας και στοχασμού, ένας χώρος όπου η ελεύθερη δημιουργική σκέψη βρίσκει έδαφος να υπάρξει από κοινού, να παράγει δημόσιο λόγο και να προσεγγίζει ένα ευρύ κοινό πολιτών που αναζητά την επαφή με την πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία.
Σε αυτή τη διερευνητική, ευρεία ανίχνευση των σύγχρονων «τόπων», ζητάμε τη συνεργασία όσο το δυνατό περισσότερων επιμελητών, νεώτερων όπως και καθιερωμένων, ώστε το αποτέλεσμα να συγκεντρώνει και να αποκαλύπτει αρκετές από τις υπάρχουσες τάσεις της θεωρητικής σκέψης στον χώρο της τέχνης. Οι καλλιτέχνες που στη συνέχεια προτείνονται, πιστεύουμε ότι αποτελούν σαφείς ενδείξεις της σημερινής εικαστικής πραγματικότητας στη νέα σύγχρονη τέχνη καθόσον η σύγχρονη δημιουργική θεωρητική σκέψη βρίσκεται σε μια αντίστοιχη και παράλληλη πορεία έρευνας του περιεχομένου της και αναζήτησης του αντικειμένου της με την σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία. Καταδεικνύεται έτσι ο πλουραλισμός των εκφραστικών μέσων, η ανεξαρτησία, ο χαρακτήρας, η διαφορετικότητα, οι ιδιομορφίες, η μορφοπλαστική ποικιλία της καλλιτεχνικής δημιουργίας όπως διαμορφώνεται στην αυγή του εικοστού πρώτου αιώνα και όπως ενδεχομένως θα εξελιχθεί.
Μέσα από την ξεχωριστή ιδιαιτερότητα και το “προσωπικό στοιχείο” του έργου τέχνης, την πολυσημία και την συμπαντικότητα του πνευματικού περιεχομένου του, την ενδελέχεια της ιστορικότητάς του αλλά και την ανάγνωσή του σαν μια πράξη ερμηνείας του λόγου του, οικειοποίησης και μεταφοράς, καταδηλώνεται αφ’ ενός η συνενοχή όσων συν-ενέχονται στην διαδικασία της εξέλιξης αυτής της πολιτισμικής αξίας και αφ’ ετέρου ο βαθμός εξάρτησης, επιρροής και αλληλεπίδρασης, καλλιτεχνικής και κοινωνικής, μεταξύ περιφέρειας και κέντρου. Εξετάζεται η ταυτότητα και η μοναδικότητα του έργου τέχνης, που ισχυροποιείται εμπεριέχοντας ταυτόχρονα σημεία και ιδιότητες πολιτισμικής ανεξιθρησκίας και υπέρ-εθνικότητας. Η εξέλιξη των σχέσεων και των προτάσεων συνέβαλε ώστε να μπορούμε να αναζητούμε και να συνυπάρχουμε ταυτόχρονα σήμερα και να δηλώνουμε ότι το φαινόμενο της Τέχνης δεν είναι ατομική υπόθεση αλλά συλλογική.
Με τη βεβαιότητα αυτή αλλά και έχοντας συνείδηση ότι η εξέλιξη των πραγμάτων οφείλεται και στην πρωτοβουλία όσων εμπλέκονται με δημιουργική διάθεση σε αυτό τον ιδιαίτερο πνευματικό χώρο, συγκεντρωθήκαμε μια ακόμη φορά, για να ανιχνεύσουμε και να παρουσιάσουμε, μέσα από αυτή την Έκθεση, τη σύγχρονη πραγματικότητα στο ευρύτερο εικαστικό περιβάλλον μας. Παρουσιάζουμε με την συνεργασία και τις προτάσεις ενός μεγάλου αριθμού επιμελητών, νέους πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες, με τη φιλοδοξία αυτή η πρωτοβουλία μας να αποτελεί μια πλατφόρμα διαλόγου και συνύπαρξης του λόγου και του έργου. Ένα όχημα για τη συλλογική δράση, ένα κοινό δημόσιο χώρο για τα προσωπικά οράματα.
Εγκαίνια Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2021, 12:00 – 22:00
Διάρκεια Έκθεσης μέχρι 27 Φεβρουαρίου 2021.
Ώρες Λειτουργίας: Τετάρτη, Πέμπτη,Παρασκευή 14:00 – 20:00, Σάββατο 12:00 – 15:00
ROOMS2021
Επιμελητές: Σοφία Μακρυγιώργου, Βαλεντίνη Μαργαριτοπούλου, Αγγελική Μπάρα, Ειρήνη-Μαρία Νανούρη, Φαίη Τζανετουλάκου, Ματίνα Χαραλάμπη,
Καλλιτέχνες: Μαρία Ζησοπούλου, Κοραλία Κρικελλή, Εσμεράλδα Μομφερράτου, Τάσος Μυλωνάς, Χριστίνα Παπαϊωάννου, Βασιλική Σαγκιώτη, Κατερίνα Χάρου.
Καλλιτέχνης: Εσμεράλδα Μομφεράτου
Ο συνεχής διάλογος μεταξύ εικαστικών τεχνών και κινηματογράφου είναι αυτός που διαμορφώνει την πρακτική της Εσμεράλδας Μομφεράτου, έτσι ώστε να πειραματίζεται με ένα ευρύ φάσμα εικαστικών μέσων με πυρήνα την κινούμενη εικόνα.
Στον κύκλο δουλειάς με τίτλο «restor(i)ed», με σημείο αναφοράς την ανασκαφή του δικού της παρελθόντος, ασχολείται με τις πολλαπλές αναγνώσεις της ταυτότητας, του «ιδίου εαυτού», που δημιουργούνται λόγω της διαστρέβλωσης και των συνειδητών και μή, επιλογών της μνήμης σε σχέση με το χρόνο. Περισυλλέγει θραύσματα αντικειμένων, αναμνήσεων, σποραδικών στιγμών, όπως γράμματα, φωτογραφίες, αντίγραφα αρχείων, και μέσω αυτών αναζητά τα ίχνη του χρόνου και πως αυτά αποτυπώνονται στον σημερινό κόσμο.
Επιμέλεια: Σοφία Μακρυγιώργου
Καλλιτέχνης: Μαρία Ζησοπούλου
“Who am I? Who I am…”
Η Μαρία Ζησοπούλου έχοντας ως βασικά στοιχεία σύνθεσης των έργων της μικτής τεχνικής ένα αυτό-φωτογραφικό και ένα χειρόγραφο «ημερολόγιο», δημιουργεί ένα προσωπικό αφήγημα που πηγάζει από την διαρκή δοκιμασία της με τον εαυτό της. Το ερώτημα “who am I” είναι από μόνο του χαοτικό και η αναζήτηση της απάντησης γίνεται αυτόματα και αναζήτηση της αρμονίας για την ίδια αλλά και για τον θεατή τον οποίο «καλεί» να νιώσει τη βιωματική διάσταση των έργων της. Η αυτό-παρατήρηση μέσω της φωτογραφίας και της καταγραφής αυθόρμητων σκέψεων, που εμπεριέχουν το στοιχείο του τυχαίου, οδηγούν σε μία διαδικασία διερεύνησης μετουσιώνοντας προσωπικά δεδομένα. Οι φορμαλιστικές συνθέσεις με σουρεαλιστικά στοιχεία και εννοιολογικούς υπαινιγμούς, όλα σε ασπρόμαυρους τόνους, κυριαρχούν μαζί με κείμενα αυτόματης γραφής, δίνοντας έτσι έμφαση στη διαδικασία της ενδοσκόπησης και της αποδόμησης, υπογραμμίζοντας παράλληλα πως οι χαώδεις επιφάνειες του εγώ μπορούν να δημιουργήσουν, να αποτυπώσουν και να αποδώσουν ένα αποκαλυπτικά αρμονικό και ισορροπημένο σύστημα.
Επιμέλεια: Βαλεντίνη Μαργαριτοπούλου
Καλλιτέχνης: Κατερίνα Χάρου
…Images are worth repeating…
Η δουλειά της Κατερίνας Χάρου επικεντρώνεται στο θέμα της εικόνας, ως αυτόνομης και συγχρόνως δυναμικής οντότητας. Μέσα από τη συνεχή ανακύκλωση του υλικού που αντλεί από το προσωπικό φωτογραφικό της αρχείο, η Χάρου παράγει μια σειρά αντιγράφων με μορφολογικές διαφοροποιήσεις, τα οποία αποτυπώνονται σε PVC διαφάνειες, εν είδει αοράτων tableaux. Η λογική αυτή του πίνακα ανάρτησης αντλεί την προέλευσή της από την ιδιότυπη προσέγγιση της Ιστορίας της Τέχνης του Aby Warburg (Μνημοσύνη-Άτλας Εικόνων) που έμεινε ημιτελής.
Το δωμάτιο της έκθεσης μοιάζει με αίθουσα προβολής, όπου λαμβάνει χώρα ένα τρισδιάστατο slideshow εν τη απουσία σταθερής οθόνης. Σαν ένα εικονικό, εξωτερικευμένο «φλας μπακ από αντίγραφα των πραγματικών συμβάντων» (Κ. Παπαγιώργης, Περί Μνήμης) που έχουν υποστεί παραμόρφωση χάρη στο πέρασμα του χρόνου.
Επιμέλεια: Ματίνα Χαραλάμπη
Καλλιτέχνης: Τάσος Μυλωνάς
«Longer Linger»
Μια σύγχρονη ηθογραφία που εκτυλίσσεται στο σύγχρονο αστικό τοπίο, αποτελεί η ενότητα έργων με τίτλο «Longer Linger» του Τάσου Μυλωνά. Ο Μυλωνάς καθορίζει αυτή την ηθογραφία, τόσο μέσα από πρακτικές της γλυπτικής, όσο και μέσα από τον τρόπο που αντιμετωπίζει και χρησιμοποιεί τα υλικά της, δημιουργώντας αντιθέσεις γύρω από το ύψος και το βάρος των έργων, υλικό και ψυχικό. Η καθημερινή ζωή και το μεταφυσικό στοιχείο, οριοθετούνται από το κάθε έργο και διαμορφώνουν μια χωρική και νοητική αλληλουχία. Οι μορφές σχεδιάζονται από φως και σκιά, ενώ το πλάσιμο τους, ακολουθεί την ροή των γεγονότων και ρευστοποιείται, οπτικοποιώντας υπαρξιακές μεταφορές με τον δικό τους μύθο. Μέσα από τον ηχητικά σαρκαστικό και παιχνιδιάρικο χαρακτήρα του τίτλου, ο καλλιτέχνης προβάλει σχέσεις ισορροπίας και ανισορροπίας, μεταφράζοντας τες σε μια μετέωρη υπαρξιακή κατάσταση.
Επιμέλεια: Αγγελική Μπάρα
Καλλιτέχνης: Κοραλία Κρικελλή
The Missing Piece
Παρότι βαδίζει στον δρόμο μιας διαρκούς αναζήτησης και ανασφάλειας για την παραγωγική διαδικασία, η Κρικελλή επιλέγει την νηφάλια βεβαιότητα και βάσει αυτής δίνει στα γλυπτά και τα ψηφιδωτά της τον χαρακτήρα του συλλογικού. Ολοκληρωμένα έργα που απεικονίζουν την σταθερότητα του παρόντος εκτίθενται σε συνδυασμό με αυτοτελή κομμάτια έργων, των οποίων η κάθε μοναδική προσωπικότητα διαρρηγνύει το παρελθόν για να δώσει μία προοπτική στο μέλλον. Βιώματα, εμπειρίες, αναμνήσεις ανακαλούνται και επαναφέρουν στο προσκήνιο την απώλεια, προκαλώντας την καλλιτέχνη να επιμείνει στη δημιουργία μίας νέας πραγματικότητας, μίας νέας συνθήκης. Το Κομμάτι που λείπει είναι εκεί, φωνάζει με την απουσία του, εκπληρώνει τον σκοπό της ύπαρξής του.
Επιμέλεια: Ειρήνη-Μαρία Νανούρη
Καλλιτέχνης: Βασιλική Σαγκιώτη & Χριστίνα Παπαϊωάννου
Βασιλική Σαγκιώτη
Natural Violence
Ένα αλλόκοτο σύμπαν από στοιχεία διαλεγμένα μέσα από το οπλοστάσιο της φύσης, που προσομοιάζουν εργαλεία βασανισμού, ιούς που εξαπλώνονται, ιστούς που διαρρηγνύονται, σκηνογραφούν τα φυσικά γλυπτά της Βασιλικής Σαγκιώτη. Το αρχετυπικό ερώτημα κατά πόσο η βιαιότητα αποτελεί έμφυτο τρόπο έκφρασης της ανάγκης για υπερίσχυση ενός οργανισμού ανάμεσα σε ένα σύνολο ειδών που μάχονται για επιβίωση, έρχεται να μας υπενθυμίσει η παρούσα κατάσταση της πανδημίας, όπου ο καθένας μας αποτελεί έναν εν δυνάμει εχθρό για τον άλλον, σε έναν άνευ προηγουμένου δαρβίνειο αγώνα επιβίωσης του ισχυρότερου.
Χριστίνα Παπαϊωάννου
POST POP SOFT BLUES
Τα επιτοίχια έργα της Χριστίνας Παπαϊωάννου λειτουργούν όπως τα τρικ ενός μάγου. Μέσα στο καπέλο μπαίνει ένας καταρράκτης σύγχρονης πληροφορίας, όπου ανακατεύεται σε μία κοσμική σούπα από θραύσματα ζωγραφικής ύλης, έντονα φλούο χρώματα, χειρονομιακές γραφές, κλουαζονέ περιγράμματα, παραστατικές μορφές, στοιχεία της φύσης, τυχαιότητα. Το αποτέλεσμα είναι οπτικές διαδρομές σε πολύχρωμες κοιλάδες ανασυντεθημένης πραγματικότητας, με τον αμφιβληστροειδή να διαθλάται για να περάσει από μέσα του ο θαυμαστός νέος κόσμος της εικαστικού.
Επιμέλεια: Φαίη Τζανετουλάκου
*