Δημήτρης Παπουτσάκης
Το έργο που θα παρουσιάσει εμπνέεται από εγκαταλειμμένες ξενοδοχειακές μονάδες της δεκαετίας του ‘70, όπως τα Ξενία, και σχολιάζει μια δραστηριότητα που ανήκει στον παλαιό βιομηχανικό κόσμο. Έναν κόσμο που έχει παρέλθει και που, υπό το πρίσμα των ηλεκτρονικών μέσων, η αρχική του χρήση μεταβάλλεται σε κάτι ανορθόδοξο. Το βασικό εικαστικό στοιχείο θα είναι ένα κομοδίνο από το Ξενία της Ναυπάκτου, χαρακτηριστικό της δεκαετίας του ‘70 (αυτό με τα κουμπιά του ραδιοφώνου στο συρτάρι). Η ένταση του ήχου από το ηχείο του θα διεγείρει ένα σερβομοτέρ το οποίο με μια γραφίδα θα “γράφει″ πάνω σε χαρτί που θα ξετυλίγεται από ρολό. Ο απόηχος του πρόσφατου παρελθόντος μετατρέπεται σε κάτι μη λογικό (ένα ραδιοφωνικό πρόγραμμα εποχής 70′-80′ μετατρέπεται σε ακατάσχετη και ακατάληπτη γραφή) ανασύροντας την αμηχανία που αισθανόμαστε γι′ αυτό το αντικαταστημένο και “προσφάτως ανακαινισμένο” βιομηχανικό παρελθόν, που, παρά τη νοσταλγία μας γι′ αυτό, δεν βρήκε τελικά συνέχεια στη σύγχρονη πραγματικότητά μας.
Επιμέλεια: Χριστιάνα Γαλανοπούλου