“Το Άδειο Μουσείο”
13/1/2010 – 30/1/2010

Το πρότζεκτ ενός «Άδειου Μουσείου» (Hollow Airport Museion) στο εγκαταλελειμμένο διεθνές αεροδρόμιο της Κύπρου, στην Πράσινη Γραμμή, είναι το αντικείμενο της δημιουργικής έρευνας του Νίκου Χαραλαμπίδη, ενός απο τους σημαντικότερους διεθνείς σύγχρονους καλιτέχνες στη χώρα μας, στο οποίο επιχειρεί να αναδομήσει τον εγκαταλελειμένο χώρο του αεροδρομίου της Λευκωσίας, κατασκεύαζοντας τα δομικά του στοιχεία, τοίχους, πλακάκια, χαλιά, πόρτες αλλά και κινούμενες πλατφόρμες τονίζοντας το νομαδικό του χαρακτήρα.

Μια επιλογή από σπουδαίους διεθνείς καλλιτέχνες, με έργο έντονου πολιτικού προβληματισμού, παρουσιάστηκε στο πρώτο μέρος της έκθεσης του με τίτλο «Τρίχες Κατσαρές». Οι καλλιτέχνες αποτελούσαν την πρώτη ομάδα καθηγητών του μουσείου αυτού, που αρνείται τη διαδικασία περισυλλογής και έκθεσης έργων τέχνης και επαναφέρει την έννοια του Μουσείου στην αρχαιοελληνική του διάσταση, τονίζοντας τον εργαστηριακό χαρακτήρα μιας ιδιότυπης Σχολής Καλών Τεχνών για την Κύπρο αλλά και την γύρω, διαταραγμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Η νεκρή ζώνη που διαχωρίζει την Κύπρο στα δύο, υπήρξε σταθερός χώρος δράσης του καλλιτέχνη από τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα. Η ένταση της περιοχής και οι καθοριστικές εμπειρίες που βίωσε υπηρετώντας εκεί τη θητεία του, ως δεκαεφτάχρονος στρατιώτης, διαμόρφωσαν νωρίς το πολιτικό πλαίσιο της δουλειάς του, που συνδυάζει τη χρήση σύγχρονων ηλεκτρονικών πολυμέσων με την αναβίωση παραδοσιακών μορφών τέχνης, αλλά και τον επαναπροσδιορισμό παραδοσιακών δρώμενων, ενδυμασιών και εθίμων. Οι συμμετοχικές αυτές διαδραστικές πλατφόρμες, που αποτελούν αρχικά στο έργο του Χαραλαμπίδη εναλλακτικές μορφές διαμαρτυρίας και προκύπτουν πειραματικά ως πολιτική αντίδραση μέσα από τα προσωπικά του βιώματα, εμφανίζονται αργότερα ως ακαδημαϊκός εικαστικός τρόπος έκφρασης σε πολλούς καλλιτέχνες, ομάδες και σχήματα της εγχώριας αλλά και της διεθνούς εικαστικής σκηνής, για να φτάσουν στις μέρες μας τα όρια ενός ανούσιου μανιερισμού. Ο πηγαίος ακτιβισμός και ο ριψοκίνδυνος χαρακτήρας των παρεμβατικών δρώμενων στην Πράσινη Γραμμή, όπως αναφέρει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, κατέληξαν σε τυχοδιωκτικές καλλιτεχνικές επιδείξεις μισθωμένων επιμελητών τέχνης και προσκεκλημένων καλλιτεχνών, από επιχειρήσεις διεθνών συμφερόντων, ενώ το Υπουργείο Πολιτισμού της Κύπρου συνεχίζει ακόμη να δέχεται δεκάδες αιτήσεις για παρόμοιες εκδηλώσεις στην συγκεκριμένη περιοχή…

——————————————————

“The Hollow Airport Museum”

The project “Hollow Airport Museion”, which took place in the abandoned International airport of Lefkosia in Cyprus, is the result of Nico Charalambidis’ artistic explorations. Nicos Charalambidis is considered to be one of Greece’s most important international contemporary artists. With this project he is reconstructing the abandoned space by creating walls, tiles, rugs, doors, and moving platforms, accentuating his nomadic style.

The first part of the exhibition “Black Little Curly Hair” presented a great array of international artists, whose work is highly political. The artists were part of this Museum’s first team of professors, that refuse to collect and exhibit works of art, bringing the definition of Museum back to its ancient Greek dimension, accentuating the workshop style of a typical Cypriot Fine Art School, as well as that of the surrounding Middle East.

The ‘Dead Zone’ that divides Cyprus in two, was a regular place of action for the artist from the beginning of the 80’s. The tension of the area, and the life changing experiences he went through while serving his military stint, as a seventeen-year-old soldier, formed the political frame of his work from early on. He combines the use of modern electronic multimedia, and classical art forms with traditional outfits and folkloric customs. These interactive platforms for activism, which he facilitates, are alternative forms of protest, that result experimentally through his own reactions to personal experiences but later become academic forms of expression for many artists. Charalambidis himself mentions that the deep rooted activism and radical style of his interventions in the Green Line, resulted in risky performances, where curators played the role of mercenary and the artists were the invited guests, conducting

international affair type negotiations. Cyprus’ Ministry of Culture continues to receive dozens of proposals for similar interventions in the area…