7/5/2003 – 7/6/2003
Performances 1970-75
Η Ρεμπέκα Χορν (γενν. Γερμανία 1944), είναι μια από τους μεγάλους καλλιτέχνες της εποχής μας. Τα δημιουργικά της μέσα είναι πολλά και περιλαμβάνουν Περφόρμανς, Εγκαταστάσεις, Γλυπτική, Φωτογραφία, Φιλμ. Η καλλιτέχνης ασχολείται με θέματα όπως η αντιληπτικότητα, η φιλοσοφία, η επικοινωνία, η σεξουαλικότητα, ο ερωτισμός. Η επιστήμη και η αλχημεία, το λογικό και το κατανοητό, το μηχανικό και το αισθησιακό, η επιθυμία και η εμμονή, συνυπάρχουν και επαναλαμβάνονται στο έργο της που ξεκινά περισσότερο από τριάντα χρόνια πριν και έχει καθιερωθεί ως ένα από τα πιο ξεχωριστά και σημαντικά, έχει επηρεάσει πολλούς καλλιτέχνες και έχει αναδείξει την Rebecca Horn ως μια από τις μεγάλες μορφές της σύγχρονης Τέχνης με πολλά βραβεία και διακρίσεις.
Έχει συμμετάσχει στην Μπιενάλε της Βενετίας, στην Μπιενάλε του Σίδνεϋ και είναι από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που έχουν λάβει τέσσερις φορές μέρος στην Documenta του Κάσσελ. Έργα της υπάρχουν στις σημαντικότερες διεθνείς συλλογές και έχουν παρουσιασθεί στα μεγαλύτερα Μουσεία του κόσμου όπως: The Solomon R. Guggenheim Museum, New York; Museum of Modern Art, New York; Art Gallery of New South Wales, Australia; Castello di Rivoli Museum of Contemporary Art, Torino, Italy; The Tate Gallery, London; San Francisco Museum of Modern Art, San Francisco; Musée National d’Art Moderne, Centre Georges Pompidou, Paris; the Stedelijk Museum, Amsterdam and the Van AbbeMuseum, Eindhoven.
Σε αυτή την έκθεση θα παρουσιασθούν φωτογραφίες από τις Performances που έκανε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, βίντεο και σχέδια. Σε αυτά τα έργα η καλλιτέχνης εξετάζει και παραβιάζει τα όρια των παραδοσιακών μορφών τέχνης και εμπλέκει συναισθηματικά και ψυχικά τον θεατή στην δημιουργική διαδικασία. Συνδέει την γλυπτική με την ζωντανή καλλιτεχνική πράξη και προκαλεί στον θεατή του έργου της μια βαθιά οικειότητα, μια αίσθηση σαγήνης και μυστηρίου. Οι πρώτες της αναζητήσεις ήταν επηρεασμένες από τα γραπτά του Franz Kafka και του Jean Genet και από τα φιλμ του Luis Buñuel και του Pier Paolo Pasolini. Μία πνευμονική πάθηση από την οποία προσεβλήθη το 1968 ήταν η αιτία που την ανάγκασε να σταματήσει να χρησιμοποιεί συγκεκριμένα υλικά στην γλυπτική της και μετά από μια περίοδο ανάρρωσης σε σανατόριο, άρχισε να δημιουργεί μια σειρά από γλυπτά που έχουν ως θέμα την απομόνωση, τον εγκλεισμό, την αδυναμία και το τρωτό του ανθρώπινου σώματος, αλλά επίσης και την σεξουαλική διάθεση και ερωτική διάσταση του. Χρησιμοποίησε μαλακά υλικά που έμοιαζαν με γάζες και τεχνητά μέλη και άρχισε να κάνει τα γλυπτά της με τα προσθετικά του σώματος. Αυτά τα γλυπτά χρησιμοποίησε για να παρουσιάσει μια σειρά από περφόρμανς, ζωντανές καλλιτεχνικές δράσεις, με τις οποίες δημιούργησε μια σειρά από video και μια σειρά από φωτογραφίες. Απέκτησε επίσης από τότε μια εμμονή με συγκεκριμένα αντικείμενα όπως μολύβια, μαύρα φτερά, λευκά φτερά, σφυριά, βιολιά, κρεβάτια, όπλα, πινέλα, μελάνια και με τους ήχους, που παίζουν βασικό ρόλο στα έργα της.
Μετά από μια μικρή παραμονή της στο Λονδίνο το 1971, προσεκλήθη να συμμετάσχει στην Documenta του Kassel, όπου και έδωσε την πρώτη μεγάλη περφόρμανς της. Τον ίδιο χρόνο άρχισε να κατασκευάζει μηχανικά – κινητικά έργα. Επίσης δημιούργησε το πρώτο φιλμ της το «Berlin Exercises: Dreaming Under Water», το οποίο πήρε το Βραβείο Κριτικών Τύπου το 1975.
Στην δεκαετία του 1980, η Χορν άρχισε να δουλεύει με εγκαταστάσεις για συγκεκριμένους χώρους. Συνεργαζόμενη με τον Γιάννη Κουνέλη το 1986 σε μια εγκατάσταση σε ένα άσυλο ανιάτων στην Βιέννη, η Χορν άρχισε να ενδιαφέρεται συστηματικά για την ιστορία και την μνήμη του περιβάλλοντος. Ασχολήθηκε από τότε με ιστορικούς τόπους σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπως κοντά σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Βαϊμάρη. Μέχρι σήμερα δημιουργεί έργα κινητικά και εγκαταστάσεις όπως επίσης φιλμ με ηθοποιούς και γλυπτικά έργα.
Ζει και εργάζεται στο Παρίσι και στο Βερολίνο και διδάσκει στην Σχολή καλών τεχνών του Βερολίνου.
———————————————————
Rebecca Horn (born in Germany, 1944), is one of the greatest artists of our time. She uses many techniques to express her creativity, including performance, installations, sculpture, photography, and film. The issues addressed by the artist are perception, philosophy, communication, sexuality, eroticism. Science and alchemy, logic and understanding, mechanical and aesthetic, desire and obsession, co-exist as recurring subjects in the work she has been creating for over thirty years, her work has influenced many artists and led her to receive many prestigious awards. Rebecca Horn is considered to be one of the greatest personalities of contemporary Art.
She has participated in the Venice Biennale, the Sidney Biennale, and is one of the few artists that have presented work four times in Kassel’s Documenta. Her work can be found the most important collections and have been shown in large Museums around the world, such as: The Solomon R. Guggenheim Museum, New York; Museum of Modern Art, New York; Art Gallery of New South Wales, Australia; Castello di Rivoli Museum of Contemporary Art, Torino, Italy; The Tate Gallery, London; San Francisco Museum of Modern Art, San Francisco; Musée National d’Art Moderne, Centre Georges Pompidou, Paris; the Stedelijk Museum, Amsterdam and the Van AbbeMuseum, Eindhoven.
In this exhibition photographs of the Performances she did in the early 70s will be shown, as well as video and drawings. In these works, the artist examines and crosses the lines of traditional forms of art, getting the viewer involved in the creative process, emotionally and mentally. She combines sculpture with live performance, creating a feeling of mystery and familiarity between the viewer and the work, which is captivating. Her first explorations were influenced by texts by Franz Kafka and Jean Genet, as well as films by Luis Buñuel and Pier Paolo Pasolini. In 1968 she contracted a lung disease that forbid her of using certain materials in her sculptures and after a recovery period spent in a sanatorium, she started creating a series of sculptures on the topic of isolation, confinement, weakness, and the vulnerability of the human body, as well as sexuality and eroticism. She used soft materials that looked like gauze and artificial limbs to create the pieces. These are the sculptures she used to present a series of performances, live actions, with which she created a series of videos and photographs. She also became obsessed with certain objects, such as pencils, black feathers, white feathers, hammers, violins, beds, guns, paint brushes, ink, and sounds, all of which play important roles in her work.
After a short stay in London in 1971, she was invited to participate at Documenta in Kassel, where she did her first performance. That same year, she started creating mechanical-kinetic works. She also created her first film, titled “Berlin Exercises: Dreaming Under Water”, which was awarded the Critic’s Prize in 1975.
In the 1980s, Horn started working on site specific installations. In 1986, while collaborating with Yiannis Kounelis on an installation at a Viennese Hospice, she became very interested in the history and memory of the environment. She started dealing with historic sites in different places around the world, including a concentration camp in Baimar. She still creates kinetic sculptures and installations, as well as film with actors and sculptures.
She lives and works in Paris and Berlin, teaching in Berlin’s School of Fine Arts.