ROOMS2014
Contemporary Art Show
English text follows
Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης
Η Αίθουσα Τέχνης Καππάτος, διοργανώνει, επιμελείται και παρουσιάζει από την Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου 2014, για δέκατη τέταρτη φορά από το 1999, την ετήσια Έκθεση Σύγχρονης Τέχνης “ROOMS 2014” στο Ξενοδοχείο “St George Lycabettus”, στην Δεξαμενή- Κολωνάκι.
Σε μια από τις πλέον δημοφιλείς και ιστορικές εκθέσεις Σύγχρονης Τέχνης, 20 Επιμελητές εκθέσεων, Ιστορικοί & Θεωρητικοί της τέχνης, επιλέγουν από έναν πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη ή ομάδα καλλιτεχνών και τους παρουσιάζουν σε δωμάτια του Ξενοδοχείου. Συμμετέχουν 25 καλλιτέχνες με ηχητικές, φωτογραφικές και εικαστικές εγκαταστάσεις, ζωγραφικά έργα, γλυπτά, projects, design, performances, ταινίες, κλπ.
Η έκθεση ROOMS εκτείνεται σε έναν ολόκληρο όροφο του ξενοδοχείου, όπου κάθε καλλιτέχνης ή ομάδα παρουσιάζεται σε ένα δωμάτιο και το περιβάλλον του δωματίου μεταμορφώνεται σε ένα προσωπικό χώρο του καλλιτέχνη. Δίνεται έτσι η δυνατότητα να αναδειχθούν και να καταγραφούν οι σύγχρονες τάσεις και προτάσεις στον εικαστικό χώρο και να δημιουργηθεί ένας ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος.
Η επιλογή του χώρου ενός ξενοδοχείου για την διοργάνωση της έκθεσης υπήρξε συνάρτηση της προτεραιότητας για αυτόνομες παρουσιάσεις των καλλιτεχνών και ταυτόχρονα της ανάγκης το σύγχρονο έργο τέχνης να διεκδικήσει και να καταλάβει τον δικό του προσωπικό, ιδιωτικό και ταυτόχρονα δημόσιο χώρο, σε πλήρη αντιστοιχία και συμφωνία με τον χαρακτήρα και το νόημα της σημερινής συγκυρίας.
Ο χώρος του ξενοδοχείου αποτελεί μία εγκατάσταση με ιστορική δομή και κοινωνικό ρόλο στα πλαίσια μιας πόλης• χώρος επίσκεψης, ανάπαυσης, συνάντησης, γνωριμίας, επικοινωνίας. Με τον τυπικό τρόπο λειτουργίας του, δηλαδή την περιοδική φιλοξενία επισκεπτών της πόλης, συμβατικά συνυπάρχει η δεξίωση επαγγελματικών συναντήσεων και δραστηριοτήτων του ελεύθερου χρόνου. Στην περίπτωση της έκθεσης ROOMS προστίθεται μία ακόμα, απροσδόκητη, χρήση: η φιλοξενία καλλιτεχνικών έργων. Έτσι ο κοινωνικός ρόλος του ξενοδοχείου διευρύνεται και αποκτά έναν καλλιτεχνικό και επικοινωνιακό χαρακτήρα: γίνεται ένα βήμα των καλλιτεχνών προς το ευρύ κοινό. Μάλιστα, για πολλούς από τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες, ο εξαιρετικός χώρος του Ξενοδοχείου St George Lycabettus, που βρίσκεται σε ένα από τα κεντρικότερα και ωραιότερα σημεία της Αθήνας, αποτελεί ευκαιρία για να δημιουργήσουν έργα ειδικά για την έκθεση, σχετιζόμενα με αυτές ακριβώς τις λειτουργίες του ξενοδοχείου ως σημαίνοντος τόπου διάβασης, περισυλλογής και διασκέδασης.
Το Ξενοδοχείο St George Lycabettus, ενδιαφέρεται, και συνεχίζει σταθερά, να στηρίζει και να προβάλει πολιτιστικές δραστηριότητες, ενώ συμμετέχοντας για πολλοστή φορά στη συγκεκριμένη διοργάνωση διευρύνεται στα πεδία της σύγχρονης τέχνης και της κριτικής σκέψης.
Εγκαίνια Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014, 20:00 – 24:00 Διάρκεια Έκθεσης μέχρι 28 Φεβρουαρίου 2014.
Ώρες Λειτουργίας: Καθημερινές 16:00 – 22:00, Σάββατο & Κυριακή 12:00 – 22:00.
ROOMS 2014
Επιμελητές :
Βάνα Βερροιοπούλου, Χριστιάνα Γαλανοπούλου, Δηώ Καγγελάρη, Χριστίνα Κάλλη – Mηνάς Μηνατσής, Χάρις Κανελλοπούλου, Μαργαρίτα Καταγά, Βάλια Κατσίμπα, Ισαβέλλα Κλαδάκη, Πέτρος Κοσμάς, Παναγής Κουτσοκώστας, Τάσος Κουτσουρής, Γιώτα Κωνσταντάτου, Γιάννης Μπόλης, Ουρανία Πανούτσου, Έλενα Πουγγία, Χάρης Σαββόπουλος, Κωστής Σταφυλάκης, Φαίη Τζανετουλάκου, Λίνα Τσίκουτα.
Καλλιτέχνες :
Μαργαρίτα Αθανασίου, Γιώργος Αλεξανδρίδης, Παναγιώτης Βορριάς-Πάνος Κομπής, Alberto Bourdeth, Θανάσης Γιωτάκης, Έφη Γούση, Γιάννης Καπέλλος, Μαρία Καραχρήστου, Λητώ Κάττου-Λεόντιος Τουμπουρής, Γεωργία Λαλέ, Αλέξανδρος Μαγκανιώτης, Ματίνα Μέγκλα, Νατάσα Μπιζά–Βασιλική Ράλλη, Γιώργος Όιμπακ, Τάσος Παπατσώρης, Παναγιώτης Προφήτης, Αντώνης Τιτάκης, Όλγα Μηλιαρέση- Φωκά, Βούλα Φρασιόλα-Άκης Καράνος
Παναγιώτης Προφήτης
Ο Παναγιώτης Προφήτης, απόφοιτος της Α.Σ.Κ.Τ., δημιουργεί έναν μεταφυσικό μικρόκοσμο, ένα cabinet de curiosités, κεντρικός άξονας του οποίου δεν ορίζεται το «απροσδόκητο» ή το «αλλόκοτο» αυτό καθεαυτό, αλλά η ιδέα της «μεταμόρφωσης» και η δοκιμασία της συνύπαρξης ετερόκλητων ή ακόμα και αντιθετικών στοιχείων σε ένα και μόνο σώμα.
Το έργο του, απότοκο αυθόρμητων ή συνειδητών διαδικασιών «συμπύκνωσης» -κατά την φροϋδική έννοια του όρου- προτείνει μια καλειδοσκοπική θεώρηση της Φύσης, της ανθρώπινης ευρηματικότητας και της γνώσης, συνταιριάζοντας απροσδόκητους σημειολογικούς ανταγωνισμούς και ιδιόμορφους πλεονασμούς με συνειρμικά αδιέξοδα.
Ο ίδιος ο δημιουργός υποβάλλει τον εαυτό του στη διαδικασία της μεταμόρφωσης-μεταμφίεσης και συστήνεται (όχι τυχαία) ως «Ernst Haeckel» (γιατρός, ζωολόγος, φιλόσοφος, φυσιοδίφης και καλλιτέχνης που ασχολήθηκε ιδίως με την θεωρία εξέλιξης των ειδών) που καταγράφει τα δικά του, φανταστικά «είδη»…
Επιμέλεια Βάνα Βερροιοπούλου
Γεωργία Λαλέ
Η Γεωργία Λαλέ σπούδασε γλυπτική και πολυμέσα στην ΑΣΚΤ. Αν και πολύ νέα έχει ήδη διαμορφώσει ένα προσωπικό εικαστικό σύμπαν. Μέλη του ανθρώπινου σώματος ειδωμένα με μια φρέσκια, τολμηρή και ίσως προκλητική ματιά, κόκκινο και αίμα, πόνος και ερωτισμός συνθέτουν αυτό το σύμπαν, όπου κυριαρχεί η αναζήτηση της γυναικείας ταυτότητας και της γυναικείας ματιάς. Για την έκθεση Rooms 2014 η Γεωργία Λαλέ ετοιμάζει ένα δωμάτιο με κεντρικό θέμα το βλέμμα και την κριτική στάση απέναντι σε ένα από τα πιο σοβαρά κοινωνικά προβλήματα που αφορούν τη γυναίκα. Χρησιμοποιώντας αντικείμενα, τεχνολογικά μέσα, αλλά και την ανθρώπινη παρουσία μέσω μιας περφόρμανς, δημιουργεί μιαν αφήγηση που στοχεύει στο βίωμα ξεπερνώντας τα όρια και μας εισάγει σε έναν κόσμο όπου η εικόνα συναντά την ειλικρινή κατάθεση.
Επιμέλεια Χριστιάνα Γαλανοπούλου
Mατίνα Μέγκλα
Θέατρο του δρόμου
Στo θεατρικό δωμάτιο των Rooms, η θεατρολόγος Δηώ Καγγελάρη παρουσιάζει φέτος την ενδυματολόγο Ματίνα Μέγκλα.
Το δωμάτιο φέρει τον τίτλο Θέατρο του δρόμου και επιχειρεί να ανοίξει μια χαραμάδα διαλόγου με το καθημερινό δράμα της πόλης, στεγάζοντας μια άστεγη της διπλανής πόρτας.
Με ευαισθησία και ευρηματικότητα η νεαρή καλλιτέχνης συμπυκνώνει σ’ ένα κοστούμι δύο κόσμους. O πρώτος μοιάζει με πολύχρωμο κουκούλι που καλύπτει τη δύσκολη πραγματικότητα: ρετάλια, χαρτιά, τρέσες και πλαστικό περιτυλίγματος, ράβονται με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν την εντύπωση πως πρόκειται για ένα ιδιαίτερα φανταχτερό και πλούσιο φουστάνι. Είναι ο κόσμος που η άστεγη γυναίκα αναπολεί ή ονειρεύεται. Ο άλλος είναι ο πραγματικός της κόσμος, που κρύβεται μέσα από την αστραφτερή φαρδιά φούστα: ένα δεύτερο ένδυμα φτιαγμένο από κουβέρτα και σακούλες με χρήσιμα αντικείμενα διαβίωσης.
Η Ματίνα είναι απόφοιτος του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με ειδίκευση στην ενδυματολογία, και κάτοχος Μaster in costume design for performance (London College of fashion), καθώς και Master in fashion (University fοr the creative arts).
Επιμέλεια Δηώ Καγγελάρη
Έφη Γούση
Η κοινωνία εκρήγνυται. Οι κώδικες επικοινωνίας ανατρέπονται. Η αυτοαναφορική εικόνα, που μέχρι τώρα επιμελώς ανασκευάζαμε προκειμένου να συντονίσουμε εαυτόν με τους λοιπούς της εκάστοτε κοινωνικής σέκτας, παύει να αποτελεί δίαυλο επικοινωνίας και γίνεται αιτία απομόνωσης. Καθώς ένα δυσερμήνευτο ταξικό χάος λαμβάνει θέση, η πολυτέλεια γίνεται taboo, οι αισθητικοί κώδικες μιας συντελεσμένης κοινωνικής ιεραρχίας γίνονται κόκκινο πανί και ενεργοποιούν εκδηκητικές δυνάμεις. Δεν προκαλεί το γυμνό. Η αντισυμβατική, χρυσοποίκιλτη, ενίοτε, περιβολή ενοχλεί και προκαλεί.
Μια γυναίκα φοράει την μάσκα της αλεπούς. Το μυθικό πλάσμα θρέφεται αρπάζοντας σημεία πολυτέλειας. Ανιχνεύει τα θύματά της, φθονεί την αφθονία που περιβάλει τις μορφές τους, δολοπλοκεί, παραισθησιακά επιβάλει το εκδηκητικό της παιχνίδι και παρασύρει τα θύματά της σε μια αναίσχυντη τρέλα. Η χαμένη του αγώνα μένει έκθετη, γυμνή καθώς η αλλαζονική της εικόνα διασύρεται και η γυναίκα-αλεπού ‘ενδύεται’ τη ψυχή της – τη φιλαρέσκεια, την φιλαυτεία, το ναρκισισμό ενός κοινωνικού status. Επιτίθεται ως τιμωρός ή μήπως διεκδικεί χαμένες μνήμες και κομμάτια του εαυτού της πίσω;
Μια διασπασμένη, εχθρική κοινωνία μεταφράζει την υψηλη δημιουργία σε υπεροψία, αδυνατεί να συντονιστεί, ασφυκτυά, αντεπιτίθεται και αυτομολεί κλέβοντας τα λάβαρα της περηφάνεια τους: την ονειρικά πλεγμένη και αψεγάδιαστη εικόνα της κοινωνικής τους περσόνας.
Επιμέλεια Χριστίνα Κάλλη- eternal-optimist.com
Λητώ Κάττου & Λεόντιος Τουμπουρής
Στο έργο της Λητούς Κάττου και του Λεόντιου Τουμπουρή η Μνήμη πρωταγωνιστεί ως κύριος μηχανισμός αναπαράστασης υποκινούμενος από τυχαία ευρεθέντα αντικείμενα (found objects), και οπτικές και λεκτικές αφηγήσεις. Το σκηνικό που στήνεται με ό,τι είναι ορατό συνδυάζεται με ό,τι είναι αδύνατον να ιδωθεί. Τα αντικείμενα και οι ιστορίες που επιλέγονται αποτελούν την αφορμή για την ανάκληση μιας ανάμνησης και την αποκάλυψή της σε νέες συνθήκες, μέσα από την παρεμβολή του λόγου, του ήχου και του φωτός. Αυτή η μεταφορά της ανάμνησης από τον τόπο της μνήμης στο σύγχρονο υλικό χώρο, μέσα από τις εναλλαγές που επιφέρει η μορφοποίησή της σε μία νέα εικόνα, επιτρέπει τη φθορά και την απομάκρυνση από το αυθεντικό βίωμα, ενώ ταυτόχρονα αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να δημιουργηθεί ένα νέο αποτύπωμα, μια διαφορετική ανάγνωση σε ό,τι έχει ήδη καταχωρηθεί στη μνήμη ως γνώριμο και οικείο.
Επιμέλεια Χάρις Κανελλοπούλου
Mαρία Καραχρήστου
Το έργο της Μαρίας Καραχρήστου βασίζεται στη διερεύνηση του χώρου -και κυρίως του βλέμματος μέσα σ’ αυτόν- χρησιμοποιώντας στοιχεία από άλλα πεδία δημιουργίας όπως η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος.
Εστιάζοντας στην κριτική και μελέτη του βλέμματος στον χώρο, στα έργα της, συνθέτει χωρικές εγκαταστάσεις με ετερόκλητα υλικά όπως πίνακες, φωτογραφίες και γενικότερα αντικείμενα από το προσωπικό της αρχείο αφήνοντας τον χώρο να αφηγηθεί την δική του ιστορία. Με μια ματιά από το ειδικό στο γενικό ‘ζουμάρει’ κάθε φορά επιλεκτικά υπονομεύοντας με το έργο της το επιφανειακό, το συνηθισμένο, το ασφαλές.
Έχοντας την πεποίθηση πως ο ρόλος του καλλιτέχνη, ως ερευνητή-επιστήμονα, είναι να ανακατασκευάζει τον κόσμο και τις μεθόδους του, επεξεργάζεται το ‘προσωπικό’ αρχειακό υλικό και την συλλογή της με μια ελαφρά ειρωνεία και παιγνιώδη διάθεση. Για την έκθεση ROOMS 2014, εμφανίζει μια εγκατάσταση με τον τίτλο ΑΝΤΙ-ΚΕΙΜΕΝΑ . Συνθέσεις καθημερινών χρηστικών αντικειμένων γίνονται βακτήρια και πολεοδομίες μέσα από τον φωτογραφικό φακό. Μια micro-macro αφήγηση.
Επιμέλεια: Μαργαρίτα Καταγά
Αντώνης Τιτάκης
Στην έκθεση Rooms 2014 ο Αντώνης Τιτάκης εγκαταλείπει φαινομενικά τον φωτογραφικό ρεαλισμό για να πειραματιστεί με την αφηρημένη τεχνοτροπία. Το δωμάτιο του ξενοδοχείου λειτουργεί για τον καλλιτέχνη ως ησυχαστήριο, όπου επιτρέπει να αναδυθούν προσωπικές σκέψεις και προβληματισμοί: εντροπία – “gestalt”, χάος – ζωή, όνειρο – πραγματικότητα, δημιουργία – τέχνη. Δύο ηθοποιοί ή αλλιώς δυο πόλοι εικονοποιούν τις σκέψεις του Τιτάκη που ενορχηστρώνει μια ατμοσφαιρική performance με διαδραστικές προεκτάσεις. Η δύναμη της εντροπίας («εν-» + «τροπή», αλλαγή εντός, εσωτερική αλλαγή) παρασύρει τον καλλιτέχνη σε οριακές αναζητήσεις, όπου αφαίρεση και ρεαλισμός συνυπάρχουν στιγμιαία για χάρη της τέχνης. Τα σχέδια του Τιτάκη, αποτυπώσεις της ύλης στη χαοτική της διάσταση, αναδεικνύουν την καθοριστική σημασία του ανθρώπινου παράγοντα στη δημιουργία μορφών για την ερμηνεία του κόσμου.
Επιμέλεια Βάλια Κατσίμπα
Θανάσης Γιωτάκης
Ο Θανάσης Γιωτάκης καταφέρνει να δημιουργήσει ένα περιβάλλον ρευστό και σε αναταραχή με τον πιο οξύμωρο τρόπο, μέσω της στατικότητας ενός γύψινου γλυπτού. Το εν λόγω έργο, -ανοιχτό σε ερμηνείες , ασυνείδητα όμως φορτισμένο με πανάρχαιους και πανανθρώπινους συμβολισμούς- παίζει με την αντίληψή μας και προκαλεί τις αισθήσεις μας , βοηθώντας μας να εντοπίσουμε το σημείο τομής, μεταξύ παρατήρησης και βίωσης των πραγμάτων. Επιπλέον, μας θέτει αναπόδραστα, ενώπιων ερωτημάτων, περί του τί γίνεται όταν τα προκαθορισμένα όρια και πλαίσια μεταβάλλονται και πόσο βέβαια είναι τα όσα γνωρίζουμε για ό,τι μας περιβάλλει ; Υπάρχει τελικά κάποια έννοια Ολότητας σε αυτό που ονομάζουμε ζωή, ή απλώς υπάρχουμε ως επιμέρους μονάδες, δίχως συσχετισμούς και συνδέσεις;… μία σταγόνα, ένα δωμάτιο, ένας άνθρωπος…
Επιμέλεια Ισαβέλλα Κλαδάκη
Όλγα Μηλιαρέση- Φωκά
Η επιμελητική πρόταση αποτελεί ένα σχόλιο στην τρέχουσα κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Αυτό προκύπτει μέσα από συνθήματα ή μηνύματα, γραμμένα στους τοίχους της πόλης, που η καλλιτέχνης Όλγα Μηλιαρέση-Φωκά ανακαλύπτει στην καθημερινότητα της. Τα φωτογραφίζει και ύστερα επεμβαίνει σε αυτά ψηφιακά, συνδυάζοντας τα με φιγούρες του θεάτρου σκιών αλλά και με δημοφιλείς εικόνες του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού, μέσω συνθημάτων. Το έργο έχει ως στόχο να φέρει στο προσκήνιο την «αναρχία» όπως αυτή αποτυπώνεται στους δρόμους της Αθήνας με ένα παιγνιώδη τρόπο.
Τα μηνύματα που αντηχούν στους τοίχους κυμαίνονται από κοινωνικοπολιτικά έως και ελπιδοφόρα συνθήματα. Στόχο έχουν να τραβήξουν την προσοχή του θεατή και να τον ευαισθητοποιήσουν μεταφέροντας την αισθητική της Street Αrt, στις αίθουσες τέχνης.
Επιμέλεια Πέτρος Κοσμάς
Βούλα Φρασιόλα – Άκης Καράνος
Η Βούλα Φρασιόλα και ο Άκης Καράνος στην εγκατάσταση με τον τίτλο “Σύγχισις” (αρχ. ελλ. σύγχυσις,IPA: /sýŋkʰysis/) πραγματεύονται και προβοκάρουν μία λέξη στις δύο της διαστάσεις. Σύγχυση με τηνπροσέγγιση της σύζευξης και της σύμπνοιας, αλλά και με την έννοια της ασάφειας και της αντίφασης. Χωρίς να δημιουργείται ένα σαφές ιδεολογικό δίπολο, και στις δύο περιπτώσεις της σύγχυσης εννοιολογική βάσηείναι η πνευματικότητα και η πολιτισμική έκφρασή της σε μία κλίμακα που αναπτύσσεται από την έλλειψήτης εώς την απόλυτη κατοχή της.
Η Βούλα Φρασιόλα στα σχέδιά της μελετά μία κατάσταση αστικού παρελθόντος που έχει κατακερματιστεί και θεωρείται ιστορικά και αισθητικά ξεπερασμένη. Μέσα από τη βουκολική αναπαράσταση και την προσομοίωση της πολυτελούς υλικότητας της πορσελάνης στο έργο “Παρωχημένο #1”, αλλά και με τη μπαρόκ γυναικεία προτομή στο έργο “Παρωχημένο #2”, ο αστικός ελιτισμός περιθωριοποιείται οπτικά και βανδαλίζεται υλικά: η καλλιτέχνης περιχύνει με υγρό τις κεντρικές μορφές των σχεδίων της δημιουργώντας ένα λογοπαίγνιο στους τίτλους των δύο έργων με τη λέξη “παρήχηση”, υποστηρίζοντας έτσι τον διττό κεντρικό τίτλο της έκθεσης. Στο τρίτο της σχέδιο με τον τίτλο “Ο β’ Νόμος της Θερμοδυναμικής” παρουσιάζει και πάλι ένα γλυπτό με δύο βουκολικές πορσελάνινες μορφές, αυτήν τη φορά στηριζόμενη σε νόμο της Φυσικής και με βασική αρχή τη μεταφορά θερμότητας από το θερμό σώμα στο ψυχρό χωρίς να παράγεται έργο. Η αλληγορική χρήση του νόμου γίνεται εμφανής, όταν δοθούν οι κοινωνικές προεκτάσεις του φαινομένου και όταν αυτός έχει εφαρμογή στις κοινωνικές διαπροσωπικές σχέσεις.
Ο Άκης Καράνος στα έργα του αποκαλύπτει μία αποσπασματική εικόνα για τον πολιτισμό μας, ενοποιώντας θραύσματα ετρόκλητα σε ένα ενιαίο σύνολο. Τόσο στα σχέδιό του, όσο και στο γλυπτό του συνθέτει ανθρώπινες φιγούρες με σύμβολα του σύγχρονου υλικού πολιτισμού και δημιουργεί οπτικά και συναισθηματικά συμπλέγματα, ενώ με το κολάζ του “les Crimes d’ Espace” διαχειρίζεται την έννοια του χώρου, σχολιάζοντας δεικτικά την αστική διακόσμηση μέσω του σοκ, της αφελούς παρατήρησης και της επιρροής του χώρου στο ανθρώπινο βλέμμα.
Επιμέλεια Παναγής Κουτσοκώστας
Νατάσα Μπιζά – Βασιλική Ράλλη
Η εικαστική εγκατάσταση της Νατάσας Μπιζά και της Βασιλικής Ράλλη εστιάζει στην κατάθεση ενός κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού, εισάγοντας ζητήματα που αφορούν στην ευθραυστότητα της ύπαρξης, στην ανθρώπινη αποξένωση και εγκλωβισμό, στα προσωπικά αδιέξοδα, επιθυμίες και συναισθήματα. Ωστόσο μέσα από την εξερεύνηση του φαινομενικά ελάχιστου και ασήμαντου και την ανορθόδοξη διαχείριση των υλικών επιχειρείται η ανατροπή του ανέφικτου και η ανάδειξη της σημαντικότητας κάθε ατομικής διαδρομής, μαρτυρίας ή τυχαίου συμβάντος.
Επιμέλεια Τάσος Κουτσουρής
Γιώργος Αλεξανδρίδης
Με κλασικά υλικά κυρίως, μάρμαρο και πηλό, ζωηρά γυαλισμένο σε ορισμένα έργα, ο Γιώργος Αλεξανδρίδης δείχνει μια γλυπτική που έχει ένταση, καθαρή φόρμα, μεταβλητές διαστάσεις και περίγραμμα που επιτρέπουν το “free play” στον χώρο, σειριακή επανάληψη και σαφήνεια στην διατύπωση.
Με εκφραστική οικονομία, λιτή χρωματική κλίμακα, “γυμνό” υλικό και αδρές γραμμές τα γλυπτά του υποβάλλουν μια παράδοξη, σχεδόν επίφοβη κατάσταση: τοίχοι προστασίας, φράκτες, σκυλιά-φύλακες, bodybuilders, κεφάλια από crash-tests, στρατώνες και καταφύγια συνθέτουν μια ανησυχητική θεματική με άξονες την προστασία και το φόβο, τη δύναμη και την τρωτότητα στο σκληρό εννοιολογικό παιχνίδι που δοκιμάζει η πλαστική του σήμερα με τις κοινωνικές/μαζικές μορφές και τις αισθητικές/ψυχολογικές εγγραφές τους.
Επιμέλεια Γιώτα Κωνσταντάτου
Αλέξανδρος Μαγκανιώτης
Οι συνθέσεις του Αλέξανδρου Μαγκανιώτη, σχεδιασμένες με μαρκαδόρο σε ημιδιαφανές χαρτί (Μια διαταραχή της μνήμης, Δούρειος Ίππος), συγκροτούν μια πολυεπίπεδη, εικονογραφική αφήγηση, στο μεταίχμιο ανάμεσα στο «φυσιολογικό» και το «παράδοξο», ένα ευφάνταστο, νοητικό και αισθητικό, κολάζ όπου, με ειρωνική, συχνά παιγνιώδη, διάθεση, καταλυτικό χιούμορ, παράδοξες συζεύξεις και σουρεαλιστικό πνεύμα, συνδιαλέγεται με τη μνήμη, τα σύμβολα, τις σημερινές κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές καταστάσεις, την ιστορία –βιωματική και συλλογική– μέσα από τη συνάντηση, την ώσμωση, τις σχέσεις εξάρτησης, τις ρήξεις και την «αντιπαράθεση» δύο κόσμων (ελληνικού, γερμανικού) διαφορετικών καταβολών, παραδόσεων και αναφορών, όπως διαμορφώνονται τόσο στη χρονική συνέχεια όσο και σ’ ένα παγκοσμιοποιημένο παρόν, σ’ ένα περιβάλλον κρίσης, αμφισβήτησης και ανατροπής.
Επιμέλεια Γιάννης Μπόλης
Σοφία Χούσου
Το έργο “Cuboid” της Σοφίας Χούσου περιεργάζεται τη σχέση ζωγραφικής πράξης και εγκαταστάσεων μετασχηματίζοντας δισδιάστατες μορφές (κανβάς) σε τρισδιάστατες (εγκατάσταση). Οι ζωγραφισμένες επιφάνειες με την υλική αισθαντικότητα και την απτικότητα
μεταβάλλονται απο τη γεωμετρία της σύνθεσης. Πραγματείες που μελετούν την “έννοια” (concept) και το νόημα της τέχνης εστιάζουν στην τέχνη της εγκατάστασης (installation art) δεδομένου οτι οι πολυποίκιλες εκφάνσεις της αποδείχθηκαν ασύμβατες με την νεωτερική ιδέα της αυτονομίας του αντικειμένου της τέχνης. Το Cuboid” προκαλεί αυτή την αυτονομία της αισθητικής εμπειρίας ανατρέποντας τη φύση και τις ιδιότητες της ζωγραφικής πράξης.
Επιμέλεια Out of the Box Intermedia
Alberto Bourdeth
Βασική ιδέα που διατρέχει τα έργα είναι η αποξένωση. Τα έργα, μια σειρά από ασπρόμαυρα σχέδια σε λευκό χαρτί, είναι το εικαστικό αποτέλεσμα των προβληματισμών του καλλιτέχνη πάνω στην σύγχρονη κοινωνία, των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, την ταχύτητα με την οποία εναλλάσονται άνθρωποι, συναισθήματα, εμπειρίες.
Ο τρόπος με τον οποίο αλλάζουμε ή προσαρμοζόμαστε στον εκάστοτε περίγυρό μας, αποτελεί επίσης κύριο αντικείμενο ενδιαφέροντος για τον καλλιτέχνη. Αυτό που θέλει να προκαλέσει στον επισκέπτη της έκθεσης είναι μια ανάκληση. Ανάκληση των ονείρων, των σκέψεων και των συναισθημάτων που μπορεί να τον διέτρεχαν κάποια δεδομένη στγμή και να αναλογιστεί τι τον έχει επηρεάσει στη ζωή του με τρόπο τέτοιο, ώστε να βρεθεί στο σημείο στο οποίο βρίσκεται τώρα.
Οι εξωτερικοί παράγοντες είναι τόσοι πολλοί, που, πολλές φορές, αποπροσανατολιζόμαστε και χάνουμε τους αρχικούς μας στόχους, ξεχνώντας σταδιακά ποιοί είμαστε και πού πάμε. Το να πατήσουμε «παύση» και να σκεφτούμε που βρισκόμαστε, πως φτάσαμε εδώ, τι αισθανόμαστε, τι θέλουμε, μα ακόμα και τι έχουμε χάσει στην πορεία μας ως εδώ, είναι ένας απολογισμός που θέλει ο καλλιτέχνης να προκαλέσει στον θεατή.
Επιμέλεια Ουρανία Πανούτσου
Μαργαρίτα Αθανασίου
Η Μαργαρίτα Αθανασίου αποφοίτησε με επαίνους απο το Slade School of Fine Arts του Λονδίνου το 2012 και έγινε δεκτή στο Art Farm residency στη Nεμπράσκα των ΗΠΑ, όπου παρέμεινε για οκτώ μήνες. Εκεί δημιούργησε digital κολάζ μεγάλων διαστάσεων, που συνδυάζουν φωτογραφία, κείμενο και γραφιστική. Στο ROOMS2014 παρουσιάζει το τελευταίο από αυτή την σειρά έργων με τίτλο “A SHE-BEAR LICKING HER CUBS.”
Η δημιουργική διαδικασία που ακολούθησε η Μαργαρίτα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την γεωγραφική της μετακίνηση και την σύγχρονη μανία καταγραφής της ταξιδιωτικής εμπειρίας. Στον φωτογραφικό της φακό, καταγράφονται προσωπικές στιγμές, μουσειακά αντικείμενα – κατάλοιπα αποικειοκρατικής τακτικής, ή προιόντα διεθνούς καπιταλισμού από τις τοποθεσίες που επισκέφθηκε. Η αναπαραγωγή των εικόνων αυτών αποτελεί μια συμβολική πράξη “κλοπής” – ή ίσως απελευθέρωσης- από τον πραγματικό τους χώρο.
Η μετέπειτα χρήση τους στα κολάζ εξίσωνει όλα τα στοιχεία ώς εξίσου σημαντικά. Η διαδικασία αντιγράφει την υπερκατανάλωση και την επανατοποθέτηση εικόνων σε διαφορετικά πλαίσια στο διαδίκτυο. Επίσης, σχολιάζει την διαδικτυακή τάση δημοκρατικής υποτίμησης και κενής αναπαραγωγής της εικόνας.
Επιμέλεια Έλενα Πουγγία
Γιάννης Καπέλλος
Ο Γιάννης Καπέλλος είχε γεμίσει, στην παρουσίαση του πτυχίου του, μια αίθουσα με ελέφαντες (μεταλλικούς και χάρτινους), σχεδόν σε φυσικό μέγεθος. Ένας από αυτούς, που βρέθηκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου προκαλεί –όπως είναι φυσικό- πολλά ερωτήματα. Τα σημαντικότερα ίσως να είναι εκείνα που σχετίζονται με την κατάληψη του χώρου από κάτι ξένο, ανοίκειο, που κάνει το δωμάτιο να ασφυκτιά με την παρουσία του, γιατί συνηθίσαμε να βλέπουμε σε εσωτερικούς χώρους ελεφαντάκια και όχι ελέφαντες. Βέβαια δεν είναι ασυνήθιστο να θέτει η σύγχρονη τέχνη ζητήματα που θίγουν το πρόβλημα της εξοικείωσης με το ασύμβατο, το θηριώδες ή το αταίριαστο. Αλλά ούτε και η καθημερινότητα ή η επιστήμη έχει μείνει μακριά από παρόμοιες καταστάσεις.
Όμως υπάρχει, ανάμεσα στις άλλες αναγνώσεις της πρόθεσης του Γιάννη Καπέλλου, η εκδοχή να μη «δει» ο θεατής την παρουσία του ελέφαντα ως απεικόνιση ή καταγραφή, αλλά ως ανασύσταση.
Ως ανασύσταση ομοιώματος του ορισμού του μεγαλειώδους στο ζωικό βασίλειο, της μνήμης, της επιβλητικότητας, της ζωής που χάνεται. Η παρουσία λοιπόν, ενός ομοιώματος σε χώρους ασύμβατους με τη φύση του, προκαλεί έκτος από τη διαταραχή των χωρικών σχέσεων του παρατηρητή, συνειρμούς με άλλες ανάλογες καταστάσεις που πρότεινε τόσο η τέχνη όσο και η λογοτεχνία.
Επιμέλεια Χάρης Σαββόπουλος
Τάσος Παπατσώρης
Ο Παπατσώρης δανείζεται τα ηρωικά μοτίβα του ρομαντικού ιστοριογραφικού πίνακα για να εικονογραφήσει στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας που έχουν λογοκριθεί από τη συλλογική μνήμη. Ανάμεσά σε αυτές, η «άλωση της Τριπολιτσάς» και η σφαγή χιλιάδων άμαχων Τούρκων, Εβραίων, Αλβανών από τους Έλληνες οπλαρχηγούς. Στο ψευδομουσείο που στήνει ο καλλιτέχνης ο επισκέπτης συναντά μια φωτογραφία της Θάλειας Φλωρά-Καραβία, ζωγράφου των Βαλκανικών Πολέμων. Η φωτογραφία προσφέρει το έναυσμα για μια μοχθηρή περφόρμανς.
Επιμέλεια Κωστής Σταφυλάκης
Γιώργος Όιμπακ
Το έργο του Γιώργου Όιμπακ δανείζεται από τους σύγχρονους φαντασμαγορικούς και λαοφιλείς στο νεανικό κοινό κόσμους των κόμικ και των γκραφίτι, χρησιμοποιώντας όμως υλικά κατευθείαν από το οπλοστάσιο της παραδοσιακής ζωγραφικής, και με αυτόν τον τρόπο δημιουργεί παλλόμενα, πολυεπίπεδα σύμπαντα που αντλούν από τον παραλογισμό της καθημερινότητας, όπου η αθωότητα συγκρούεται με τη σκληρότητα και το χιούμορ εξελίσσεται σε πικρό, σκοτεινό και ανελέητο σαρκασμό.
Επιμέλεια Φαίη Τζανετουλάκου
Παναγιώτης Βορριάς, Πάνος Κομπής
Οι δύο νέοι καλλιτέχνες, φίλοι και συνεργάτες, γεννημένοι, το 1983 ο Παναγιώτης Βορριάς και το 1982 ο Πάνος Κομπής, αποφοίτησαν από την ΑΣΚΤ, το 2007, ο πρώτος από το εργαστήριο του Μπότσογλου και ο δεύτερος από το εργαστήριο της Παπασπύρου και στη συνέχεια του Σπηλιόπουλου. Στα Rooms 2014 παρουσιάζουν ξεχωριστά έργα, με διαφορετικά μέσα, που αντανακλούν και τις συνήθειες και τις συνθήκες των καιρών. Ο Βορριάς δημιουργεί μία εγκατάσταση, με λαμαρίνα και λάμπες φθορίου, με τίτλο “Sleep”, σαν ένα κουτί, μία κατασκευή από την οποία ξεπηδά άπλετο φως, μία εύληπτη παραπομπή στον ύπνο, το θάνατο, την ανάσταση. Ο Κομπής παρουσιάζει σε βίντεο την καταγραφή μιας προσωπικής του περφόρμανς, με τίτλο «Κατασκευή εαυτού». Σε μία λήψη από ψηλά, ο θεατής παρακολουθεί μία αέναη, ρυθμική, επαναλαμβανόμενη κίνηση επάλειψης του σώματός του από ασβεστόλιθο. Παρά τις μεγάλες διαφορές των έργων των δύο καλλιτεχνών, ως προς το θέμα, τα μέσα, την αισθητική ανάπτυξη και τη θεωρητική διάσταση, ενδιαφέρουσες είναι και οι συγγένειες αυτής της «συνεύρεσης» στα δωμάτια του ξενοδοχείου, όπως κάποια αναπάντεχα, ανέλπιστα και αντιθετικά στοιχεία, όπως το φως που ξεπηδά από το «φέρετρο» ή το κονίαμα που «χτίζει» το σώμα.
Επιμέλεια Λίνα Τσίκουτα
ROOMS 2014
Contemporary Art Show
Kappatos Gallery presents from 13 to 28 February 2014, for the fourteenth time since 1999, the annual contemporary art exhibition, ROOMS 2014 at St George Lycabettus hotel, in Dexameni-Kolonaki.
In one of the most popular and historical exhibitions of contemporary art, 20 curators, art historians and art theorists, choose an artist or artist group each and present them in hotel rooms. Twenty five different artists take part with sound, photography and visual art installations, painting, sculpture, projects, design, performances, films, etc.
The exhibition ROOMS expands on a whole floor of the hotel, where each artist or group is shown in a room, with the hotel room transformed into the private space of the artist. In this way a great opportunity is given for the documentation of contemporary trends and perspectives in visual arts, while a creative dialogue is initiated.
The choice of the space of a hotel for the organisation of this exhibition has been a combination of priorities, such as the independent showcase of artists and at the same time, the need for each artwork to claim and acquire its own -both private and public- space, in complete accord to the character and the meaning of the current conditions.
The space of the hotel constitutes a facility with a historical structure and a social role in the framework of the urban environment; a space to visit, a space of meeting and getting to know, a space for rest and communication. Together with the strict mode of function that is the temporary hosting of the city’s visitors, the accommodation of professional agendas and activities of leisure take place. In the case of the exhibition ROOMS there is an extra, unprecedented use: the accommodation of artworks. Thus the social role of the hotel is expanded and acquires an artistic and communicative element; it becomes the podium for artists to address the major public. For many of them indeed, the magnificent space of St George Lycabettus hotel, lying in one of the most central and most wonderful points of Athens, is a great opportunity to create artworks especially for the exhibition, related to the varied functions of the hotel as a signifier of passage, speculation and amusement.
St George Lycabettus hotel highly estimates art and relentlessly continues to support and promote cultural activities through participating for the umpteenth time in this particular organisation, hence approaching the fields of contemporary art and critical thinking.
Opening Thursday 13 February 2014, 20:00 – 24:00
Exhibition duration until 28 February 2014
Opening hours: Daily 16:00 – 22:00, Saturday & Sunday 12:00 – 22:00
ROOMS 2014
Curators:
Vana Verriopoulou, Christiana Galanopoulou, Dio Kangelari, Christina Kalli – Minas Minatsis, Charis Kanellopoulou, Margarita Kataga, Valia Katsimpa, Isavella Kladaki, Petros Kosmas, Panagis Koutsokostas, Tasos Koutsouris, Giota Konstantatou, Giannis Mpolis, Out of the Box Intermedia, Ourania Panoutsou, Elena Pougia, Charis Savvopoulos, Kostis Stafylakis, Faye Tzanetoulakou, Lina Tsikouta
Artists:
Margarita Athanasiou, Giorgos Alexandridis, Panagiotis Vorrias – Panos Kompis, Alberto Bourdeth, Thanasis Giotakis, Efi Gousi, Giannis Kapellos, Maria Karachristou, Lito Kattou – Leontios Toumpouris, Georgia Lale, Alexandros Maganiotis, Matina Megkla, Natasa Mpiza – Vasiliki Ralli, Giorgos Oimpak, Tasos Papatsoris, Panagiotis Profitis, Antonis Titakis, Olga Miliaresi-Foka, Voula Frasiola – Akis Karanos, Sofia Chousou
Χορηγοί εγκαινίων
Χορηγοί Επικοινωνίας
