Έκθεση Νέων Ελλήνων Εικαστικών Καλλιτεχνών
6ROOMS2001
Έξι Επιμελητές προτείνουν Έξι Νέους Έλληνες Καλλιτέχνες
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΚΑΤΑΓΑ – ΒΑΣΩ ΓΚΑΒΑΪΣΕ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ – ΔΗΜΗΤΡΗΣ COTI ΧΑΡΙΤΟΣ
ΙΩΑΝΝΑ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΗ – ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΤΖΑΜΑΝΗ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΟΡΟΞΕΝΙΔΗ – ΒΙΚΗ ΜΠΕΤΣΟΥ
ΠΟΛΥΝΑ ΚΟΣΜΑΔΑΚΗ – ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΜΩΡΑΚΗ
ΕΥΗ ΛΑΙΜΟΥ - ΚΑΡΟΛΙΝΑ ΝΟΜΙΚΟΥ
Εγκαίνια Έκθεσης Πέμπτη 8 Μαρτίου 2001, 8-11 μμ
Η Αίθουσα Τέχνης Καππάτος, οδός Aγίας Ειρήνης 6 & Αθηνάς, τηλ. 3217931, διοργανώνει και παρουσιάζει, για τρίτη συνεχή χρονιά, την έκθεση “6ROOMS2001”, Έξι Επιμελητές προτείνουν Έξι Νέους Έλληνες Καλλιτέχνες.
Έξι επιμελητές επιλέγουν από ένα νέο Έλληνα εικαστικό καλλιτέχνη ο καθένας, που θα παρουσιασθούν στους χώρους της γκαλερί σαν έξι μικρές ατομικές εκθέσεις. Δίνεται έτσι η δυνατότητα σε νέους καλλιτέχνες να πλησιάσουν το ευρύ κοινό και το κοινό της τέχνης και να παρουσιασθούν και να καταγραφούν οι νέες τάσεις και προτάσεις στον ελληνικό εικαστικό χώρο και να δημιουργηθεί ένας ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος μεταξύ όλων. Οι επιμελητές και οι καλλιτέχνες είναι νέοι, πρωτοεμφανιζόμενοι στον χώρο της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα.
Η ιδέα αυτής της έκθεσης πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο 1999 στην Αίθουσα Τέχνης Καππάτος με τίτλο «Four Rooms 1999», «Τέσσερις Ιστορικοί Τέχνης προτείνουν Τέσσερις Νέους Έλληνες Καλλιτέχνες» και έλαβαν μέρος οι ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΡΕΓΟΥ – ΛΙΝΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΣΚΙΝΑ – ΑΣΠΑΣΙΟΣ ΧΑΡΩΝΙΤΑΚΗΣ, ΕΦΗ ΣΤΡΟΥΖΑ – ΡΙΚΑ ΚΡΙΘΑΡΑ, ΜΑΡΙΝΑ ΦΩΚΙΔΗ – ΚΩΣΤΑΣ ΠΗΓΑΔΑΣ
και για δεύτερη φορά τον Ιανουάριο 2000 στο Ξενοδοχείο St. George Lycabettus στην Δεξαμενή, Κολωνάκι, με τίτλο «10R00MS2000», «Δέκα Επιμελητές προτείνουν Δέκα Νέους Έλληνες Καλλιτέχνες» και έλαβαν μέρος οι ΜΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ – ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ, ΕΛΕΝΗ ΠΥΡΓΙΩΤΗ – ΔΗΜΗΤΡΑ ΒΑΝΤΖΟΥ, ΔΩΡΟΘΕΑ ΚΟΝΤΕΛΕΤΖΙΔΟΥ – ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΕΝΕΤΗΣ, ΜΑΡΙΝΑ ΦΩΚΙΔΗ – ΞΕΝΙΑ ΒΗΤΟΥ, ΕΙΡΗΝΗ ΣΑΒΒΑΝΗ – ΝΤΟΝΗ ΔΕΡΔΕΒΑΝΗ, ΕΦΗ ΣΤΡΟΥΖΑ – ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΚΥΡΙΑΚΑΚΟΣ, ΝΙΚΟΣ ΞΥΔΑΚΗΣ – ΕΛΕΝΗ ΛΥΡΑ, ΑΓΝΗ ΝΤΕΡΟΥ – ΜΙΛΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ, ΧΑΡΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ – ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΟΥ, ΣΑΝΙΑ ΠΑΠΑ – ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ ΤΟΥΛΙΑΤΟΥ.
Η επιμέλεια και η οργάνωση της έκθεσης γίνεται από την Αίθουσα Τέχνης Καππάτος και πραγματοποιείται κάθε χρόνο την ίδια εποχή.
6ROOMS2001
Η αναγκαιότητα της δημιουργίας ενός αποκαλυπτικού και γόνιμου διαλόγου και η συνεχής καταγραφή του μέσα από θεωρητικά κείμενα και έργα νέων σύγχρονων καλλιτεχνών, όπως επίσης η ανίχνευση του σύγχρονου εικαστικού τοπίου και η ανάδειξη και προώθηση αυτών των θεωρητικών προτάσεων και νέων καλλιτεχνικών δυνάμεων, υπήρξαν τα βασικά κίνητρα για τη δημιουργία αυτής της περιοδικής, ετήσιας έκθεσης, που για πρώτη φορά οργανώθηκε το 1999. Εξετάζεται και καταδεικνύεται η νέα σχέση του εγχώριου με το διεθνές, η επικοινωνία, η επαφή και αλληλεπίδραση του τοπικού με το παγκόσμιο. Μέσα από τη ξεχωριστή ιδιαιτερότητα και το “προσωπικό στοιχείο” του έργου τέχνης, τη πολυσημία και τη συμπαντικότητα του πνευματικού περιεχομένου του, την ενδελέχεια της ιστορικότητάς του αλλά και την ανά-γνωσή του σαν μια πράξη ερμηνείας του λόγου του, οικειοποίησης και μεταφοράς, καταδηλώνεται αφ’ ενός η συνενοχή όσων συν-ενέχονται στη διαδικασία της εξέλιξης αυτής της πολιτισμικής αξίας στο πλέγμα των κοινωνικών δραστηριοτήτων, και αφ’ετέρου ο βαθμός εξάρτησης, επιρροής και αλληλεπίδρασης, καλλιτεχνικής αλλά και κοινωνικής, μεταξύ περιφέρειας και κέντρου. Εξετάζεται η ταυτότητα και η μοναδικότητα του έργου τέχνης που ισχυροποιείται εμπεριέχοντας ταυτόχρονα σημεία και ιδιότητες πολιτισμικής ανεξιθρησκίας και υπερ-εθνικότητας. Σε αυτή τη διερευνητική, ευρεία ανίχνευση των νέων «τόπων», ζητείται η συνεργασία όσο το δυνατόν περισσοτέρων επιμελητών – θεωρητικών της τέχνης, ούτως ώστε το αποτέλεσμα να συγκεντρώνει και να αποκαλύπτει αρκετές από τις υπάρχουσες τάσεις στη σύγχρονη θεωρητική σκέψη στην Ελλάδα. Οι καλλιτέχνες που στη συνέχεια προτείνονται, αποτελούν σαφείς ενδείξεις της σημερινής εικαστικής πραγματικότητας στη νέα σύγχρονη ελληνική τέχνη και καταδεικνύουν τον πλουραλισμό των εκφραστικών μέσων, τη ανεξαρτησία, τον χαρακτήρα, την διαφορετικότητα, τις ιδιομορφίες και τη μορφοπλαστική ποικιλία της καλλιτεχνικής δημιουργίας όπως διαμορφώνεται στην αυγή του εικοστού πρώτου αιώνα και όπως ενδεχομένως θα εξελιχθεί. Η επιλογή και άλλων χώρων για τη διοργάνωση αυτής της ετήσιας έκθεσης, όπως για παράδειγμα ενός ξενοδοχείου, είναι συνάρτηση και της επιλογής για αυτόνομες παρουσιάσεις των καλλιτεχνών στον ίδιο χώρο αλλά και της ανάγκης το σύγχρονο έργο τέχνης να διεκδικήσει και να καταλάβει τον δικό του προσωπικό, ιδιωτικό και ταυτόχρονα δημόσιο χώρο, σε πλήρη αντιστοιχία και αρμονία με τον χαρακτήρα και το νόημα του σήμερα. Παρουσιάζοντας για τρίτη συνεχή χρονιά αυτή την διοργάνωση, έχοντας πλέον κατακτήσει την αποδοχή και το ενδιαφέρον του κοινού αλλά και των καλλιτεχνών και των θεωρητικών της τέχνης που δέχθηκαν θετικά αυτή τη νέα πρόταση, πιστεύουμε ότι συμβάλει ουσιαστικά στην επικοινωνία με το κοινό, τον διάλογο μεταξύ και των νέων καλλιτεχνών και των θεωρητικών και την καταγραφή και ανάδειξη των νέων προτάσεων στην σύγχρονη ελληνική τέχνη. Σε αυτό τον ιδιαίτερο πνευματικό χώρο, η σύγχρονη δημιουργική θεωρητική σκέψη βρίσκεται σε μια αντίστοιχη και παράλληλη πορεία έρευνας του περιεχομένου της και αναζήτησης του αντικειμένου της με την σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία. Γι αυτό, για πρώτη φορά φέτος, σε αυτή την έκθεση, ζητήθηκε η συνεργασία και παρουσιάζονται νέοι, πρωτοεμφανιζόμενοι Ιστορικοί Τέχνης οι οποίοι προτείνουν και επιμελούνται τα έργα νέων καλλιτεχνών, δίνοντας έτσι την δυνατότητα σε νέα πρόσωπα να συμμετέχουν στις διαδικασίες και να παράγουν νέο δημιουργικό πνευματικό έργο.
Η Βασω Γκαβαϊσέ σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στην Akademie der Bildenden Kunste της Βιέννης, στο Chelsea College of Art & Design του Λονδίνου (Master of Arts), και στο University of East London (Professional Doctorate in Fine Art).
Οι ακρυλικοί πίνακες της Βάσως Γκαβαϊσέ απεικονίζουν την συνύπαρξη γνώριμων συμβόλων από την δυτική κουλτούρα – λογότυπα παγκοσμίων βιομηχανιών και διεθνών προϊόντων – με παραδοσιακά και αρχαϊκά μοτίβα και σύμβολα προερχόμενα από διαφορετικούς πολιτισμούς. Από την συνεύρεση αυτών των διαφορετικών στοιχειών προκύπτουν εικόνες που φέρουν ένα γεωμετρικά αφηρημένο χαρακτήρα. Οι φόρμες, τα χρώματα και σχήματα, χάνουν την αρχική, στερεοτυπική τους σημασία, δημιουργώντας μια πολυδιάστατη οπτική ψευδαίσθηση. Οι υβριδικές εικόνες που προκύπτουν μέσα από την επανάληψη, την μετατροπή και τον συνδυασμό σύγχρονων και ιστορικών αφηρημένων μοτίβων, μπορούν να ειδωθούν ως σύμβολα μιας αμείλικτης παγκοσμιοποίησης, ενώ ταυτόχρονα μεταμορφώνονται σε αινιγματικές εικόνες που απαιτούν την ενεργό συμμετοχή του θεατή για την αποκωδικοποίηση τους. Στα πλαίσια μιας εναλλακτικής, παγκόσμιας κουλτούρας, το έργο της Γκαβαϊσέ λειτουργεί ως ένα κοινωνικό τοπίο. Δεν στηρίζεται στην αντικειμενική καταγραφή και απεικόνιση αισθητικών συμβόλων αλλά λειτουργεί ως σχόλιο στην σημερινή πνευματική διαστρέβλωση των διαφόρων πολιτισμικών αναφορών.
Οι πίνακες μέσω σύγχρονων αναφορών στρέφονται στο παρελθόν και μελετούν την ιστορία και την τρόπο με τον οποίο παράγεται σήμερα. Και μοιάζουν να αφήνουν ανοιχτό το ερώτημα του σε ποιο βαθμό μπορεί η βιομηχανοποίηση των πολιτισμικών συμβόλων να επηρεάσει την αντίληψη του ατόμου σήμερα, τόσο για την τέχνη όσο και για την ιστορία, όσο για και την ίδια την πραγματικότητα.
«Η δουλειά μου είναι ένα σχόλιο στον τρόπο με τον οποίο οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες δημιουργούν ένα νέο ενιαίο μοντέλο αντίληψης της πραγματικότητας και στο πως παγκοσμιοποιημένα μοντέλα όσον αφορά την κουλτούρα, την οικονομία και την πολιτική μπορούν να υιοθετούνται από την περιφέρεια παράγοντας νέα υβριδικά μοντέλα ταυτότητας.»
Μαργαρίτα Καταγά
Η Αλεξάνδρα Κοτζαμάνη σπούδασε ζωγραφική στο Byam Shaw School of Painting
and Drawing (1995-98) και στο City and Guilds School of Art του Λονδίνου (1992-3). Έχει επίσης πτυχίο γλυπτικής από το Wimbledon School of Art (1993-4) του Λονδίνου και ψυχοθεραπείας από το Richmond University του Λονδίνου (1992-4).
Η Αλεξάνδρα Κοτζαμάνη σε αυτή την έκθεση παρουσιάζει μια σειρά από ζωγραφικά έργα. Στην εποχή της μηχανικής αναπαράστασης και της εικονικής πραγματικότητας η Αλεξάνδρα Κοτζαμάνη τολμά να ζωγραφίζει πορτρέτα. Διαλέγει ως θέμα της τους ανθρώπους, δηλαδή την ίδια τη ζωή, και με εξπρεσιονιστικές πινελιές πλάθει μνημειακές προσωπογραφίες που διακρίνονται για την πηγαιότητα και την αμεσότητά τους. Αξιοποιώντας την αρχετυπική δύναμη της γραμμής και του χρώματος, δημιουργεί μορφές που ξεπερνούν την απλή μίμηση της οπτικής πραγματικότητας και φτάνει σε μια καθαρά προσωπική εκφραστική γλώσσα.
Ιωάννα Χριστοφοράκη
Ο Δημήτρης Coti Χαρίτος, σπούδασε στην Αρχιτεκτονική σχολή του Πανεπιστημίου Strathclyde της Γλασκώβης και στο Glasgow School of Art, όπου και έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην χρήση υπολογιστών και στη δημιουργία οπτικοακουστικών εγκαταστάσεων κάνοντας χρήση ηχητικών συστημάτων, video, (monitors ή προβολών) διαφανειών και κατασκευών στο χώρο. Ασχολείται ενεργά με την πειραματική ηλεκτρονική μουσική και με τη δημιουργία αλληλεπιδραστικών περιβαλλόντων πολυμέσων και εικονικής πραγματικότητας καθώς και με animation σε τρισδιάστατα γραφικά περιβάλλοντα.
Ο Δημήτρης Coti Χαρίτος θα παρουσιάσει μια οπτικό-ακουστική εγκατάσταση. Από τον χώρο της εισόδου της γκαλερί, ατενίζει τον ατέρμονο χρόνο, την αέναη σπειροειδή του κίνηση. Από αυτή την κίνηση του χρόνου αποσπά ένα κομμάτι 180 μοιρών και το εντάσσει στον χώρο της γκαλερί.
Στις εγκαταστάσεις του χρησιμοποιεί το video και τον ήχο για να προκαλέσει στον θεατή ένα ισχυρό προσωπικό βίωμα, με γνώμονα κυρίως το ηχητικό περιβάλλον, το οποίο διαμορφώνει ουσιαστικά το χώρο. Στο 180º η συνεχής χρονική ροή αυτού του αποσπάσματος της ατέρμονης σπειροειδούς κίνησης του χρόνου που εκπροσωπεί μια στιγμή της, εκφράζεται μέσα από το ηχητικό-οπτικό περιεχόμενο της εγκατάστασης. Ή ίσως ακολουθεί μια φαινομενικά ατέρμονη ανοδική πορεία και οι video εικόνες προεκτείνουν το φυσικό χώρο της εγκατάστασης προς το πριν, το μετά και άλλες πιθανές κατευθύνσεις – σημεία φυγής προς το άπειρο. Στον ηχητικό σχεδιασμό συνεργάζεται ο Κωνσταντίνος Κυριάκος.
Χριστιάνα Γαλανοπούλου
Η Βίκη Μπέτσου σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και στο Μεταπτυχιακό Τμήμα επίσης της ίδιας σχολής.
Η δουλειά της Βίκυ Μπέτσου βασίζεται σε βιντεοπροβολές σε μεγάλες οθόνες που ορίζουν το χώρο και περιβάλλουν τον θεατή. Με κύριο θέμα την εικόνα και την αίσθηση του ανθρώπινου σώματος, διερευνά τον αλληλοσυσχετισμό του υποκειμενικού και του αντικειμενικού χρόνου. Μέσω μιας διαδικασίας που είναι κυρίως βιωματική και όχι εγκεφαλική, ο θεατής καλείται να επαναπροσδιορίσει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται μία διαδοχή από οικείες εικόνες σε σχέση με το χώρο και το χρόνο.
Αλεξάνδρα Κοροξενίδη
Η Ελισάβετ Μωράκη σπούδασε φωτογραφία στο London College of Printing.
Η Ελισάβετ Μωράκη ερευνά εδώ και μερικά χρόνια τις εκφραστικές δυνατότητες των θαλασσινών τοπίων της Ελλάδας. Η γη, το νερό, ο αέρας, το φως, διηγούνται ένα νοσταλγικό παραμύθι μέσα από φευγαλέες εντυπώσεις χρωμάτων και φωτός και θυμίζουν παλιές φωτογραφίες που συνθέτουν ένα ταξίδι στον χρόνο με αφετηρία τρυφερές παιδικές μνήμες. Οι μοναχικές παραλίες, οι μακρινοί ορίζοντες, οι κυματισμοί του νερού, ονειρικές συνθέσεις με κάποιες λεπτομέρειες πολιτισμού που επαναφέρουν την εικόνα στο σήμερα, κυριαρχούν στο σύνολο των έργων της και φανερώνουν συναισθηματικούς δεσμούς με εικόνες του παρελθόντος. Τα όρια γης, θάλασσας και ουρανού συνδέονται και μπερδεύονται δημιουργώντας μια ενιαία αίσθηση που αντικατοπτρίζει ψυχολογικές καταστάσεις και ξυπνά εσωτερικά συναισθήματα και ρομαντικές διαθέσεις.
Οι λιτές και αφηρημένες συνθέσεις που προκύπτουν από τους σχηματισμούς της φύσης, οι θολές εικόνες ρευστών σχημάτων, ενιαίων χρωμάτων και διακριτικών φωτοσκιάσεων, αποκλείουν κάθε περιττή πληροφορία και επικεντρώνονται στο ουσιαστικό στοιχείο, με την βοήθεια του προσεγμένου κάδρου που καθορίζει τα όρια του φωτογραφικού συμβάντος. Η εκφραστική δύναμη του έργου προέρχεται ακριβώς από αυτήν την ήρεμη απλότητα της σύνθεσης που αναδεικνύει το συναισθηματικό περιεχόμενο. Τα οικεία τοπία μεταμορφώνονται με την λήψη και την επεξεργασία της εικόνας σε φορείς συναισθημάτων και αναμνήσεων και είναι τόσο αληθινά που μεταφέρουν μια αίσθηση θαλασσινής αύρας, τόσο φανταστικά που παραπέμπουν σε παραμυθένιους κόσμους, τόσο βαθιά εσωτερικά που προκαλούν μια ήρεμη συγκίνηση.
Πολύνα Κοσμαδάκη
H Καρολίνα Νομικού σπούδασε στο Parson’s School of design B.A. Fine Art στο Παρίσι και στη Νέα Υόρκη. Παρουσιάζει ζωγραφικά έργα. Τα έργα της έχουν σχέση με την ύπαρξή μας σε αυτόν τον κόσμο, την θέση μας σε σχέση με τον χώρο και τον χρόνο, που βρισκόμαστε και με την τελική μας ανεπάρκεια να εξηγήσουμε τα παραπάνω. Όλα ξεκινούν από το τετράγωνο. Γιατί ζούμε σε τετράγωνα σπίτια; Γιατί μετράμε τον χώρο σε τετραγωνικά μέτρα; Γιατί τα “παράθυρα” του υπολογιστή μας είναι τετράγωνα; Τί συμβολίζει το τετράγωνο και γιατί υπάρχει σχεδόν παντού στη ζωή μας; Πώς είναι διαμορφωμένος ο κόσμος; Γιατί παγιδευόμαστε σε μία χρονική στιγμή και δεν μπορούμε να απελευθερωθούμε; Τί ειναι τελικά το υποσυνείδητο; Τι μας παρασύρει και από πού αντλούμε ενέργεια για να δημιουργήσουμε; Μέσα από αυτή την διεργασία και παρασυρόμενη από την ενέργεια, την κίνηση και την εσωτερική της δύναμη, αισθάνεται κανείς την ένταση της, αλλά δεν είναι αυτό το μόνο που κυριαρχεί στην δουλειά της Καρολίνας Νομικού. Έντονη είναι η αίσθηση του απέραντου και του χάους, έντονοι είναι οι φόβοι σε σχέση με ό,τι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε αλλά τα χρώματα που κυριαρχούν είναι γλυκά και η κίνησή της αρμονική. Πολλές φορές ξεκινώντας από το τετράγωνο καταλήγει σε κύκλο, περνώντας από πολλά στάδια μέχρι να φτάσει στο τελικό αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα δεν είναι κάτι σταθερό και πολλές φορές δεν είναι ούτε προμελετημένο, αλλά είναι το αποτέλεσμα της συνάντησης του ζωγράφου με τα χρώματα και τα πινέλα, όπου ο καθένας προσπαθεί να υπερισχύσει και τελικά επικρατεί ο πιο ισχυρός. Η αρχική ιδέα παραμένει η ίδια αλλά το αποτέλεσμα πάντα διαφέρει.
Εύη Λαιμού
Αίθουσα Τέχνης Καππάτος, οδός Aγίας Ειρήνης 6 & Αθηνάς, Αθήνα 10551
Τ:+301-3217931 F:+301-3212745 Ε:kappatos@otenet.gr